Spaghetti carbonara to kolejny przepis, który za mną ‚chodził’. Składniki czaiły się w lodówce od kilku dni, a ja cały czas miałam zagwozdkę, czy do oryginalnej włoskiej carbonary dodaje się śmietanę? Jednoznacznej odpowiedzi nie znalazłam, dodałam śmietanę. Spaghetti było naprawdę dobre! A dodam, że carbonarę jadłam trzeci raz w życiu, z czego ani razu nie zrobiłam jej sama. Polecam, bo to niezwykle szybki przepis na obiad.
Składniki (na 2 osoby):
- 250 g makaronu spaghetti
- 100 g boczku w plasterkach
- 2 ząbki czosnku
- 2 łyżki posiekanej pietruszki
- 2 jajka
- 1/2 szklanki śmietany (obojętnie jakiej, najlepsza kremówka min. 30%)
- 1/2 szklanki sera tartego (pecorino lub parmesanu, lub mieszanka obu)
- świeżo mielony czarny pieprz
W miseczce rozkłócić jajka, połączyć ze śmietaną oraz tartym serem. Odstawić.
Boczek w plasterkach pokroić na mniejsze plasterki o szerokości około 1 cm. Rozgrzać patelnię i podsmażyć na niej boczek, do momentu aż boczek lekko się zrumieni. Dodać natkę pietruszki oraz wyciśnięte ząbki czosnku. Podsmażyć jeszcze chwilę i odstawić.
W między czasie ugotować makaron w osolonej wodzie według instrukcji na opakowaniu. Odcedzić i z powrotem przełożyć do garnka. Do makaronu dodać podsmażony boczek, wymieszać. Następnie dodać sos i wymieszać z gorącym makaronem, tak, aby makaron oblepił się sosem, a jajka się nie ścięły (nie podgrzewać!). Doprawić czarnym pieprzem (około 1/2 płaskiej łyżeczki).
Makaron podawać posypany tartym serem oraz posiekaną pietruszką.
A po dawce boczku, śmietany i sera zapraszam na jazdę na rolkach. Ja jeżdżę na nich od niecałego tygodnia. Nadal nie potrafię hamować i jestem najwolniejsza na deptaku (prześcigają mnie nawet biegający). Lecz jak tu być najszybszym, kiedy przed chwilą zjadło się pyszny talerz carbonary? Wyprzedzający mnie mogą mi zazdrościć!
Stoliczku nakryj się - Przepisy i rysunki kulinarne 
to ja tez wolę być wolno-jeżdżącym, ale smacznie najedzonym, niż szybkim głodnym – co carbonary w życiu nie jadł ;)
a więc koniecznie musi wypróbować! i dołączyć do wolno jeżdżących, lecz smacznie najedzonych! ;)
Witam, gratuluję zachęcających zdjęć. Czytam przepisy i pozwolę sobie jedynie napisać, w odniesieniu do Pani wątpliwości powyżej,
że absolutnie żaden szanujący się Włoch (bo rozumiem, że o oryginalne przepisy chodzi) nie dodałby śmietany do carbnary. Żółtka z parmezanem zdecydowanie wystarcza. Pozdrawiam i życzę sukcesów kulinarnych równie udanych jak zdjęcia.
Pepperoncino, dziękuję za wskazówkę. Dużo głosów słyszałam na temat śmietany w carbonarze po tym wpisie, i faktycznie – z przewagą na niedodawanie jej. Pozdrawiam serdecznie ;)
Pingback: Spaghetti z mleczkiem kokosowym | Stoliczku nakryj się - Przepisy i rysunki kulinarne