Vinegre di Rucola, Gdynia – jak traktuje się klienta

W weekendy dosyć często jadamy w restauracjach. Staramy się wyszukiwać nowe, jeszcze niesprawdzone miejsca, gdzie nie tylko liczy się wygląd lokalu, ale przede wszystkim jedzenie. Uwielbiamy celebrować posiłek i zachwycać się smakami. Jeszcze chyba żadne miejsce, z tych w których mieliśmy okazję być, tak bardzo nas nie zdenerwowało i zawiodło jak gdyńska restauracja Vinegre di Rucola. Wybraliśmy się do niej w piękne niedzielne popołudnie.

Zaczęło się bardzo miło. Restauracja mieści się w budynku Muzeum Marynarki Wojennej, a raczej na jej… dachu. Wspaniała lokalizacja koło deptaku nadmorskiego, świetny wystrój, imponujący taras i widok na morze. Już na wejściu wita nas z uśmiechem manager i proponuje stolik na tarasie. Pojawia się menu takie, jakie lubię – krótkie, miejscami zabawnie napisane, przemyślany wybór dań. Zamawiamy sałatkę i pizzę. I na tym uroki tego miejsca się kończą.

Dania przychodzą o różnych porach. Sałatka, którą zamawia Artur pojawia się na stole praktycznie od razu. Ja na swoją pizzę czekam 40 minut. I kiedy się pojawia, wygląda bardzo estetycznie, ale i… ascetycznie, bo na wierzchu zaledwie trzy składniki na krzyż. Ciasto (o ile ciastem można to nazwać) jest już chłodne i przypomina nic innego jak bardzo cienkiego i chrupkiego chipsa. Zgłaszamy więc uwagę do kelnerki, czy aby na pewno to „ciasto” ma takie być, bo na innych stołach wygląda normalnie i nic się ludziom nie sypie w ręku. Kelnerka, bardzo zaskoczona naszą uwagą, zaczyna tłumaczyć, że pizza tak wygląda i wszystko jest z nią w porządku, ale że na wszelki wypadek pójdzie pokazać ją kucharzowi. Wraca zatem, tłumacząc, że wszystko jest ok, kucharz twierdzi, że tak właśnie wygląda pizza w ich wydaniu, niestety nie możemy już anulować zamówienia. „Pizza” zostaje na naszym stole ledwo skubnięta.

Temat powraca przy płaceniu rachunku, gdzie wciąż brak jakiejkolwiek propozycji ze strony lokalu na rozwiązanie sytuacji. Nadmienię, że nie zależy nam na rabatach, anulowaniach, a na tym, aby coś w końcu zjeść, bo zdążyłam zgłodnieć na dobre. Kelnerka jednak nadal tłumaczy, że wszystko jest w porządku, kucharz osobiście próbował naszej pizzy (!!!), oraz bardzo ładnie recytuje nam kilkakrotnie jedno słowo – ‚przepraszam’. Manager z kolei przygląda się całej sytuacji ze stolika obok, w milczeniu. Wychodzimy. Ja – głodna, oboje – bardzo zdenerwowani tym, jak się traktuje klienta w tym miejscu.

Jeżeli zależy Wam na jedzeniu bez niespodzianek i dbającej o Was obsłudze, to odradzam. Jeżeli jednak odwiedzacie lokale dla samego wystroju, klimatu i herbaty, może będziecie zadowoleni. My już tutaj nigdy nie wrócimy.